ElementA Bölüm 89

Bölüm 89: Uyan Artık..



Eski bir şarkıyı hatırlamak isteyerek uyanıyorum bu gün. Aslında ne istediğimin bilincinde değilim ama eski bir özlem benimki. Ve aradığım şey sadece kısa bir melodi. Ama ne yazık değil mi. Bir saniye bile durmuyor kafamın içinde. Hemen kaçıp uzaklaşıyor benden.

"Ve "O" ana özel.

Ah cümlede küçük bir değişiklik mi oldu yani?

Gerçi her birkaç günde bir olur ama bugün nedense özel geldi. Neyse diyerek geçelim değil mi? Sonuçta her zamanki gibi ben ...-

Uyanmak mı?! Hahahaha...

Ne uyanması. Demin size uyanıyorum mu dedim ben.

Nasıl dedim ki?

Gözlerim açıldığı an kendimi bu veznede bulurken uyanmakla ne kast ettim acaba.

Uyumak nasıl bir histir acaba?

Bildiğini biliyorum sadece kendi kendime konuşuyordum.

Gerçi "....

"bir" an için.

Daha önce söz ettiğim bir şey vardı sanki. Anlatmaktan keyif aldığım, en azından anlatabildiğim bir şey.

Karışık olmayan.

Ve....

ZzzxZzz in dünyası burası!..

Yoo yo. Hayır bu değil di. Sanki bir şeyler olmuştu. Ama...

Neydi.

Neyse diyelim şimdilik. Ama biraz canım sıkıldı. Neden hatırlayamıyorum ki. Hatırlamak istiyorum.

Ve "o" an için.

Bir dakika.

Ve "o" an için!

Sanırım...hatırl....m.......

Ve "o" an için!!!

Buldum!

Kelepçelerimi açmıştım! Neden bana hatırlatmadın ki. Sana güvenebileceğimi düşünerek anlatıyorum bunları birde.

Ama nedense hatırladıklarımın hepsine sahip değilim. Mesela tavana bakmıştım. Önemli tek bir an da olmuştu. Ama...

Şimdi neye benzediğini hatırlamıyorum.

Sadece bu küçük vezne kabini var. Ayakta bekliyorum.

Neyi mi?

Hadi ama... daha önce anlattım ya. 3 kişi gelicek demiştim.
...

Ve 1. Kişi geldi bile. Yaşlıca bir adam. Daha önce gördüm mü acaba. Tanıdık gibi ama yabancı. Aynı kendim gibi.

Neyse diyelim.

Bu sefer hiç eşya getirmedi. Herhalde bu adam öncekilerden daha fakirdi ve ailesi için gönüllü oldu. Dünyamızı kurtarmak
için bir gönüllü daha.

Bir yazı tura daha mı demeliyim.

Aslında önümden geçerken hiçte ölme ihtimali yüzünde dolaşmıyor. Sanki tamamen güvenli bir yere gidiyor. Bilemezki. O noktadan sonrasında ne var ben bile bilmiyorum.

Muhtemelen bu adam bir Dindar. Ah iyi bir tahminmiş.

Ve "bir" an için.

Gördünüz mü. Dindar olduğunu söylemiştim.

Şimdi bir soru sormalıyım size. Uzun zamandır yapmadığımız bir şekilde olucak ama. Kişisel bir şey hakkında yorumunuzu almak istiyorum da.

Aslında soru bile kafamda bir anda anlamsızlaştı.

Çünkü o 3 kişinin ruh haliyle ilgili ne düşündüğünüzü sormayı planladım ama cevabı aldım bile.

Ne garip değil mi bir gün ölmek için her gün yaşıyorlar ve sadece bir an uğruna o "her gün"ü feda etmek zorunda kalıyorlar.

Anlamsız mı?

Anlamsız dememelisin. Belki de dünyadaki tek anlamlı şey budur. Nede olsa ben onlardan değilim ve durumu yanlış özetliyorumdur. Asla emin olamazsın.

Ama...-

Ve "bir" an için.

Bu cümleden nefret ettiğim anları düşününce garip hissettim. Artık biraz seviyor gibiyim.

Haklısın.

Daha dün bağırıp "sus" diyordum. Ama artık işler değişti. Artık bunları anlamam gerektiğini fark ediyorum.

Suya daldığında göğsünde oluşan ağrının sebebinin havaya olan ihtiyacın olduğunu bilmesen suyun üstüne de çıkmazsın değil mi. En basit gördüğümüz bilgi kırıntıları bile bazı anlarda aslında hayat kurtarıyor.

Ama...

ZzzxZzz in dünyası burası!..

Başımdaki zonklama yerini küçük bir ağrıya bıraktı. Ama aklım daha da yerinde. Zincirlerden kurtulmamla mı ilgili acaba?

Hatırladım.

Bir maymundu.

Bana bir anlık yukarı bakma gücünü veren.

Ve..

Kelepçelerimden kurtulmamı sağlayan.

Ve dediğin gibi. Artık buradan çıkma zamanım geldi sanırım. Ama önce bugünkü görevimi bitirmeliyim. Unutma hala 2 kişiyi bekliyorum. Henüz onlar gelmediler. Belki bırakıcak eşyaları vardır değil mi?

Ve dediğim gibi

2. si de geldi.

Bir kadın. Ama yaşı 40 larda. Uzun saçlı. Sapsarı dalgalı saçları beline kadar iniyor. Kemerli bir burnu ve hoş bir yüzü var.

Kim acaba?

Tanısam severim dersinya bazen bir insanın yüzüne bakınca. Güzel yada çirkin olduğunu umursamadan sadece iyi arkadaş olabilirdik dersin. İşte öyle bir duyguya kapıldım. Ve ..

Ve "o" an için.

Demin ne...yapıyorduk. Dur ...!

Soru neydi?

Hatır..lı..ma..lı..ma..lı..ma........lıyorum...!!

İlginç. Bu sefer hatırlıyorum.

Ve kadın da çiçek getirmiş. Bana uzatıyor. Alınca değişik birkaç çeşit çiçeğin birleşimi bir buket olduğunu görüyorum.

Sapından alıp içeri aldım. Kadın gülümseyerek bana sesleniyor.

"O" an için

Biz daha tahminde bulunmadan ne olduğunu söyledi. Bir hayalperestmiş. Ama ona aptal bir koyun demek içimden gelmedi.

Öyle sıcak gözleri var ki. Onunda aptal bir koyun olduğunu unutucam sanırım. Görmezden gelmek bu aralar favorim oldu ..

Ve uzaklaşıyor. Aynı ilk gelen dindar yaşlı adam gibi.

Bekliyorum.

3. kişinin gelme zamanı yaklaştı artık.

Ve geliyor.

Ayağındaki spor ayakkabıları hariç çok şık giysileri var. Üzerindeki pembe saten bir gecelik var. Neden bu kadar açık saçık geziyor ki? Yanaklarım bile kızardı şimdiden. Ama o kadar hoş bir görüntü ki ben bile giyilesi buldum. ..

Bunu sakın başkasına söylemeyin. Rezil olurum bak.

Ve adımları beni görünce yavaşlamaya başladı. Elinde hiçbir şey yok. Sanırım geleneği yerine getirip hemen uzaklaşıcak.

Ve "o" an için!

İşte gördünüz. Söyledi ve gid...bir dakika gitmiyor. Bu küçük kabinin önünde bekliyor. Neden?

Ve yüzü. Tanıdık gibi.

Çok güzel olduğunu söylemişmiydim. Ve ne kadar genç.....

Bir dakika!

Onu tanıyorum!

Dünde gelmemişmiydi?

Ah. Hafızamda birşeyler...Başımın ağrısı artıyor. Bir şeyler ol...r...

Gözlerime bakmaya başladı. Gülümsemesi o kadar tatlıki. Keşke bende karşılık verebilsem.

Keşke bir an için bile olsa tebessüm ifademi gösterebilsem.

Sadece bir an yeter bana.

Çok bir şey de istemiyorum değil mi. Yani tanrıdan küçücük bir dilek diliyorum ve o da şu an gülümsemek olamaz mı?
Vezneye iyice yaklaşmaya başladı. Neden acaba? Elinde hiçbir şeyi yok. Burası eşya bırakıp uzaklaşmak için olan bir yer.

Ne yapıcak ki?

Meraklı hissediyorum.

Ellerimin içleri karıncalanıyor. Ve bum...bum...bum...Kalp atışlarm mı bunlar?

Heyecandan ölücem.

Keşke ölsem şu an.

Kızarıyor muyum şu an?

Elini kaldırıp gülümsemesi devam ederken veznenin önündeki boşluktan bana uzatıyor.

Neden ki?
Ah.

Gittikçe yaklaşan tatlı bir elin özlemiyle kelepçelerimi hatırlıyorum.

Ama durun bir dakika. Kelepçelerim çıkmıştı benim?

Ve "o" an için!

Hayır unutmayacağım! HAYIR. Benden bu anı sökemezsin!

"O" an değil şimdiyi umursuyorum ben. Ellerimi hareket ettiriyorum....

Ve.

Ellerimi avuçlarının içine aldı.

Aman tanrım bu gerçek olamaz. O kadar sıcaklar ki. Ama durun bir dakika neden bu kadar heyecanlandım ki acaba.

Ben daha erkek olup olmadığımdan bile emin değilim.(?)

Kişiliğimi düşünerek erkek olduğumu hayal etmiştim bir süre önce. Ama erkek değilsemde ne olucak ki. Bu hissi hiç tatmamıştım. Her türlü bu sıcaklık benim için en güzel şey.

Ağzını açıyor.

Bana mı sesleniyor yani. Olamaz! Benimle konuşamazsın. Çünkü ben konuşamıyorum ki.

Keşke bir şekilde onu duyup cevap verebilsem.

Keşke....-

_Beni duyabiliyor musun Ren.

Ses. O kadar yumuşak ve güçlüydüki ilk anda anlayamadım. Ne dediğini duymuş ama idrak edememiştim. Ama zihnimin
içinde sanki dediği şey yankılandı ve tekrar tekrar duymaya devam ediyorum.

Ve "bir" an için.

Evet gene gel tabi. En anlamlı anımın içine...neyse ya ağzımı bozmayı hiç istemiyorum.

Ki aslında bir an için kendimi insan gibi, yaşıyor gibi hissettim ama gerçekçi olalım. Yani bir kızın gelip elimi tutması falan olmuş şeyler değildir. Yani mümkün mü? Derin bir nefes alıp kontrol edicem. Nefes almanın ne kadar rahatlatıcı olduğunu unutmuşum.

...

Tanrım eğer benle dalga geçiyorsan hiç de komik değil. Sadece dipnot olarak söylemek istedim de.
ZzzxZzz in dünyası burası!..

Yav he he! ZzzxZzz in dünyası da şu an romantik bir an yaşamaya çalışıyoruz biraz izin verseniz olmaz mı?

Kalp atışlarımın aşırı hızlı hali ve seslerle birlikte ağzım açıldı. Bu Yüzlerce yıldır o kulübede bekleyen bana olabilecek en imkansız şeydi. Ama kelepçelerden mi yoksa maymun resminden mi nedir, deminki konuşabilme dileğim yerine gelmiş oldu.

Karşımdaki genç kadın tekrar ağzını açıp bana hitap etti.

_Uyan artık.

Ağzımı açıp öyle donmamsa oldukça garip oldu. Söylediği şeye verebilecek bir cevap düşünemedim. Çünkü ne diyeceğimi bilmiyorum. Bu güzel kız benim gözlerimin içine bakıp sıcacık gülümsemesiyle ve kahverengi gözleriyle bakarken donup kaldım. Gerçi bana göre ağzımı açabilmem bile çok muazzam bir başarı olunca içten içe gururlu hissediyorum.

Düşünsenize gözünüzü bile isteyerek kırpamadığınız çağlar boyu zamandan sonra ellerim ve ağzım serbest kaldı.

Ve "o" an için!


...



Geç bunları dostum. Geç. Bugün hiçbir cümleniz, hiçbir garipliğiniz canımı sıkıp, hafızamı sıfırlayamaz.

Bir kızın elini tuttum ya ölsem de gam yemem artık.

Ama düşününce en çok söylemek istediğim şey o an da aklıma geldi.

Bir kızın elini tutuyordum evet ama...?

Hangi kızın elini tutuyordum ki?

Ve doğal olarak kelimelerim bu yönde çıktılar.

Ben, ben, ben, diyerek..."ben" diye haykırarak geçen yıllardan sonra ilk kez başkasına odaklanmama izin verildi.

İlk ve tek ödülüm, cezam ve bu küçük veznedeki son günüme özel.

Biraz da bu kızı bilgimle şaşırtmakta istemiş olabilirim. Ve son bu şekilde başladı

Benim değil, her şeyin de değil. O anın, bir anın, her anın, kendi anımın sonunun başlangıcı

Ve ben ağzımı açtığımda söylediğim şeyde kuşkusuz;

   "ZzzxZzz in dünyası burası!.."

...






 Önceki bölüm- Sonraki bölüm